Książkę lub e-book można kupić lub wypożyczyć.

Wydawnictwo:

Created by Eva Piprek with WebWave CMS 

Copyright 2021 Lorem Ipsum/Photos:Unsplash

• Sobek. Autor obrazka Jeff Dahl

• Thoth. Autor obrazka Jeff Dahl

Pierwszy od lewej, z krokodylą głową to egipski bóg o wdzięcznym imieniu Sobek. Mniej więcej 1000 lat PRZED narodzinami Jezusa zwanego Chrystusem, nad brzegiem jeziora Falun, dokonał pewnego CUDU. Mianowicie wziął kilka bochenków białego chleba i klika ryb – następnie to ROZMOŻYŁ i nakarmił zebrany tam tłum ludzi. Później odszedł krocząc lekko po powierzchni wody... Możemy o tym przeczytać we wszystkich 4 Ewangeliach kanonicznych i nie ma w tym niczego dziwnego. Ewangeliści doskonale znali mitologię egipską. Zerżnęli większość pomysłów.

W egipskim grobowcu w Paheri, odkryto zapis ikonograficzny z 1500 roku p.n.e. pokazujący faraona zamieniającego sześć dzbanów z wodą, na sześć dzbanów z winem. Podoną sztuczką popisał się Jezus w Kanie Galilejskiej...

Bogini Izyda i jej syn Horus. The Met Museum.

Niepokalane poczęcie? Ciekawostką jest pewna starożytna legenda opowiadająca, że w wyniku zapłodnienia bez penetracji (święty ogień był w użyciu) 3000 lat wcześniej w Egipcie, Izyda poczęła swojego syna – Horusa, boga z którym utożsamiał się panujący faraon – co oznacza, że każdy władca był człowiekiem-bogiem (Ramzes = zrodzony przez Ra). Bogini płodności, opiekunka magii, małżeństwa i rodziny nosiła granatową jak nocne niebo, gwiazdami usianą suknię. Zupełnie podobna do Czarnej Madonny z Jasnej Góry. Interesująca zbieżność, czy to ta sama legenda? Przedstawiana często w siedzącej pozie, jak z odkrytą piersią karmi trzymane w ramionach niemowlę.1 Geograficznie się zgadza, Izyda była jedną z najpopularniejszych i najbardziej czczonych bogiń na terenach gdzie pojawiło się chrześcijaństwo. Narodziny Horusa zostały jej ZWIASTOWANE, niemal dokładnie tak samo jak Jezusa – Marii. W opowieści Satmiego z około 550 roku p.n.e. pojawia się, pod postacią cienia, bóstwo Thot i zwracając się do Izydy pozdrawia ją mówiąc: Mahitusket (co znaczy tyle co „łaski pełna”). Przepowiada jej poczęcie i urodzenie syna – „owocu jej łona”. Teraz wystarczy wyobrazić sobie jak Thotowi z ptasią głową wyrastają skrzydła i przekształca się w archanioła Gabriela... Również prezenty powitalne, jakie dzieciątko Jezus otrzymało od 3 króli, Egipcjanie uważali za emanację samego boga-Słońce Re2: złoto było jego ciałem, kadzidło jego zapachem, a mirra jego nasieniem3. Izyda z synkiem musiała uciekać przed wrogiem ojca dziecka, Ozyrysa – Setem. Wysłał Sobka aby ich wyśledził i zgładził. Ukryli się na tratwie na jeziorze, lecz Sobek wywęszył maleństwo i odnalazł je. Już chciał zabić lecz wtedy spojrzał w twarz młodego człowieka-boga, a wówczas zrozumiał, że ma do czynienia a prawdziwą świętością i dobrocią. Od tego momentu przysiągł służyć Horusowi i już zawsze go chronić.

Llogari Pujol4 – biblista, były ksiądz i znawca tekstów staroegipskich, badając egipskie mity odkrył zadziwiające analogie. Teologia (studiował w Strasburgu) zderzyła się z PRAWDZIWĄ historią.

• Echnaton (Amenhotepa IV) jako Sphinx przed tarczą słoneczną, symbolem Atona. (Kestner Museum).

• Mojżesz przed krzewem gorejącym. Doświadczył na górze Synaj objawienia – faraon Echnaton także, to dlatego założył nową religię. Żydowski historyk Juliusz Flawiusz umiejscowił opisany w Biblii izraelicki exodus z „ziemi egipskiej” na czas rządów Amenhotepa III i Amenhotepa IV.

Mojżesz zgodnie z Biblią został wrzucony do rzeki w koszyku i wyłowiony przez księżniczkę egipską. Wychowywał się od 3 miesiąca życia na dworze faraona, dlatego mógł znać epizod z czasu panowania Amenhotepa IV (czyli Echnatona jak sam nakazał się nazywać) – religijnej rewolucji, eksperymentu polegającego na wprowadzeniu kultu bezpostaciowego, jedynego boga-Słońce1.  MONOTEIZM niekoniecznie musiał być autorskim pomysłem Izraelitów, choć tak właśnie twierdzą badacze przychyli chrześcijaństwu. Jednak coś mało wierzę, aby władca-bóg MÓGŁ zainspirować się pomysłami poddanych i to gorszej kategorii. Nie wiadomo kto skopiował od kogo, lecz wiadomo, że kapłani przeklęli faraona i jego pomysły. Wymazali jego imię... dosłownie, skutecznie i na długo. Ich reakcja też wydaje się być znajoma. Mnie też ogłupiano ucząc bajek tak, jakby faktami historycznymi były.

W dzieciństwie, moją ulubioną modlitwą, którą podobno sam Jezus ułożył i nauczył jej ludzi, było: Ojcze nasz, któryś jest w niebie: święć się imię Twoje, przyjdź Królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj. I odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom. I nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego...

A może kogoś zainspirował egipski pierwowzór? Ojcze nasz nieosiągalny naszą wiedzą, ale istniejący, niech się święci imię Twoje, niech przyjdzie twoje prawo, dające światło światu gwiazd i naszemu życiu. Tego dnia ty nakarm nas chlebem i wybacz nam śmiertelne długi jak i my wybaczamy je przed niebem, ale nas chroń od pokusy i zła...2

Księża, katecheci, inni redaktorzy katolickich portali dokładają wszelkich starań aby zdyskredytować każdego, kto ośmieli się wątpić w oryginalność/prawdziwość/sens treści zawartych jedynej im znanej księdze: Nawet jeżeli sami nie maja NIC ciekawego do powiedzenia. Błąd tego rozumowania tkwi w niezauważeniu, że Jezus nie jest mitem. Ktoś taki żył, ktoś taki działał, ktoś taki został zabity - jak utrzymują Jego uczniowie - zmartwychwstał. Historia Jezusa nie została wyczytana w starych księgach, odgrzebana po latach pokrycia kurzem. To historia człowieka (Boga-człowieka), którego piszący o Nim znali. Nawet jeśli nie wszyscy byli świadkami wydarzeń związanych z Jezusem (jak Jan i Mateusz) to znali tych, którzy byli świadkami Jego działalności (Marek, Łukasz).3 Czyli? Równie dobrze można przyjąć, że kosmici wylądowali w Klewkach – opisali to ci którzy tam byli, albo takich nawet znali. Gdyż NASZA prawda jest prawdziwsza od WASZEJ. Dlatego mnie, gdy byłam dzieckiem, ogłupiano bajki przedstawiając jako potwierdzone FAKTY, nie dając szansy na samodzielną weryfikację i wnioski. Sama się dziwię, że zachowałam (w miarę) zdrowy rozsądek.

Napisać taką odpowiedź to jak NIC nie napisać.

Przykro mi, panowie konsekrowani zastępcy Jezusa – musicie się BARDZIEJ postarać.